Ισραήλ: «Σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης, η Ελλάδα θα γονατίσει τον τουρκικό στρατό σε 48 ώρες»!

Η ήττα της Τουρκίας στον πόλεμο με τη Συρία και το Ελληνικό πλεονέκτημα της Πολεμικής Αεροπορίας

Την ήττα της Τουρκίας στο πόλεμο της Συρίας παραδέχεται η Τούρκικη εφημερίδα «Ζaman « σε άρθρο της «Lale Kemal» που προειδοποιεί για μαζική εισροή μεταναστών από τη Συρία στη Τουρκία αλλά και τον υπαρκτό κίνδυνο από τις Ισλαμικές οπλισμένες ομάδες που νικήθηκαν παρά την σημαντική βοήθεια των Δυτικών και της Τουρκίας!

Στο άρθρο της η δημοσιογράφος (φωτο) αναφέρει ως πηγές εκθέσεις του ΝΑΤΟ αλλά και Τουρκικές Στρατιωτικές πηγές που εκτίμησαν την κατάσταση για τον πόλεμο της Συρίας, που ματώνει τη Χώρα εδώ και 2,5χρόνια! 

 

Για πρώτη φορά αναφέρεται σε αυτή την έκθεση πως οι Σύριοι Ιπτάμενοι πραγματοποίησαν περί τις 100 εξόδους ημερησίως και η Τούρκικη Πολεμική αεροπορία στέκεται προβληματισμένη σε αυτό!

Χωρίς να κατονομάζει την Ελλάδα η Τουρκάλα δημοσιογράφος κάνει λόγο πως Τούρκοι Επιτελείς (σύμφωνα με απόρρητη έκθεση των Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών) ανέφεραν ότι στην πρόσφατη άσκηση «ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ» τα Πολεμικά αεροσκάφη της Ελλάδος πραγματοποίησαν περισσότερες από 800 εξόδους  (στις πέντε ημέρες της ασκήσεως), επιβάλλοντας απόλυτη κυριαρχία των Ελληνικών Μαχητικών στο Αιγαίο, ενώ αναφέρουν επίσης ότι ασκήθηκε περισσότερος από 70.000 στρατός και περισσότερα από 100 Πολεμικά πλοία, χωρίς να υπάρχει καν κρίση στο Αιγαίο!

Σύμφωνα με πληροφορίες μας οι Τούρκοι Επιτελείς μετά από αυτό στόχευσαν τα Ελληνικά κέντρα διοικήσεως της Πολεμικής αεροπορίας σε Tακτικό Eπίπεδο!

 

Σίγουρα όμως η πρόσφατη Άσκηση των Αντιαεροπορικών Μονάδων «Δικέφαλος Αετός» όπου τα στοιχεία των Ρώσικων και άγνωστων για τα Τούρκικα Μαχητικά Α/Α συστήματα «έβγαζαν μάτια» στο πεδίο βολής της Κρήτης, πρόκειται να προβληματίσουν ακόμη περισσότερο τους Επιτελείς του Τούρκικου Επιτελείου!

Το σημαντικό Ελληνικό πλεονέκτημα της Πολεμικής μας αεροπορίας για την μαζική και συνεχή έξοδο των Πολεμικών μας είναι από μόνο του Στρατηγικό πλεονέκτημα! 

 

Αρκεί να αφήσουμε την μιζέρια στην άκρη και από ότι φαίνεται η Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας άφησαν το παιχνίδι στους Στρατιωτικούς με σοβαρά αποτελέσματα!

Για πρώτη φορά η Ελληνική πλευρά ασκήθηκε με καθαρά τακτικό επιθετικό σενάριο και έστειλαν ταχυκίνητες αερομεταφερόμενες μονάδες παντού και όχι βραδυκίνητες μονάδες με στρατόπεδα εγκατάστασης, μαγειρεία και μονάδες υποστήριξης!

 

Σύμφωνα με την τελευταία αυτή άσκηση, οι μονάδες που θα δράσουν ταχύτατα τις πρώτες ώρες του Πολέμου πρέπει να είναι αυτάρκεις σε οπλισμό, πυρομαχικά και τρόφιμα με ορίζοντα 3 ημερών!

Δεν θα συμβουλεύσουμε εμείς τους επιτελείς μας, αλλά ο σύγχρονος τρόπος του Πολέμου και η δράση των Ελληνικών Μαχητικών με τις συνεχείς εξόδους τις πρώτες ώρες και ημέρες του Πολέμου, θα δώσουν το άμεσο και συντριπτικό χτύπημα στις υποδομές Στρατιωτικών και πολιτικών εγκαταστάσεων με στόχο το ηθικό και όχι μόνο..

Οι Έλληνες χειριστές στο Αιγαίο έχουν ένα πανίσχυρο πλεονέκτημα, μπορούν να πετάξουν από πολλά σημεία ταυτόχρονα ενώ τα Μιράζ 2000-5 είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι στον τομέα των εμπλοκών!

Ο αριθμός εξόδων των ελλήνων χειριστών είναι εξωπραγματικός ακόμη και σε συνθήκες πολέμου και όχι ειρήνης και ίσως αυτό να έκανε πριν από μερικούς μήνες έναν από τους Αξιωματούχους του Ισραήλ να πει με σιγουριά ότι «σε 48ώρες η Ελληνική Αεροπορία θα γονατίσει την Τούρκικη Πολεμική Μηχανή»!

Αρκεί, βέβαια, να της το επιτρέψει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το οποίο συνήθως αρέσκεται σε διαιτησίες τρίτων και σε προβληματισμούς τρόπου υποχώρησης όταν ασκούνται υψηλές πιέσεις…

Πηγή Βετεράνος


Το διαβάσαμε στο Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

ΣΧΟΛΙΟ ΜΠΟΧΑΣ: Κάποιος θα πει, και με το δίκιο του, ότι οι Τούρκοι είναι 80 εκατομμύρια, έχουν τόσα F-16, τόσα πλοία, τόσο πεζικό, τόσο ναυτικό και παέι λέγοντας.

Ας θυμηθούμε όμως τι έλεγε πριν 190 χρόνια ένας Ελληνας  Πατριώτης (το Π κεφαλαίο!!!)

Εκεί οπούφκιανα τις θέσιες εις τους Μύλους ήρθε ο Ντερνύς να με ιδεί.

 Μου λέγει: τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες, τι πόλεμο θα κάμετε με το Μπραήμη αυτού;

Του λέγω: είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς, είναι δυνατός ο θεός που μας προστατεύει και θα δείξωμεν την τύχην μας σ΄αυτές τις θέσεις τις αδύνατες.

 Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραήμη, παρηγοριόμαστε μ΄έναν τρόπο ότι η τύχη μας έχει του Έλληνες πάντοτε ολίγους.

 Ότι αρχή και τέλος Παλαιόθεν και ως τώρα όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δε μπορούνε τρώνε από εμάς και μένει και μαγιά.

 Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.

 Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιαύτη και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.

 Τρεμπιέν (πολύ καλά) λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος.

(Γιάννης Μακρυγιάννης- Απομνημονεύματα)

 

Μια αληθινά φανταστική ιστορία

«Σαν έρθει η ώρα, η μεγάλη, η άγια, όλοι θα το καταλάβουν αφού ψηλότεροι θα έχουν γίνει και δυνατοί όσο ποτέ θα έχουν νιώσει» 

Ήταν πρωί, θαρρώ φθινόπωρο γιατί μετά ήρθε ο χειμώνας και παρέμεινε.

Ήταν οι ίδιοι που είχαν ξανάρθει, κρατώντας λάβαρα, σημαίες και δώρα πολλά, τότε, κραδαίνοντας σπαθιά και γιαταγάνια, τούτη τη φορά.

Να πάρουνε τη σοδειά ζητούσαν, τη φετινή μα και ότι απέμεινε από πέρσι και πρόπερσι. Να πάρουνε και το χώμα και τα παιδιά μας σκλάβους να τα κάνουν, οπότε θα μας είχαν όλους σκλάβους.

Μετά ζητήσανε να πάρουν και τα ζώα, και τα ηνία, μέχρι και τα χάμουρα που ζεύαμε τ’ άλογα.  Μέχρι και αυτά μας τα πήραν.

«Με τα χέρια» είπαν. «Με τα χέρια θα οργώνετε, με τα χέρια θα σπέρνετε και η σοδειά δική μας».
 

Είπαν στις γυναίκες να μην κάνουν παιδιά και στα παιδιά να μην πάνε στο σχολείο.

Το έκλεισαν το σχολείο. Το κλειδαμπάρωσαν, μαζί με τα βιβλία. Όσοι είχαν βιβλία στα σπίτια τους, τα έθαψαν βαθιά μην τα βρουν οι δυνάστες και τα ρίξουν στη φωτιά.

Έστειλαν τους δασκάλους εξορία. «Δεν χρειάζονται οι δάσκαλοι» είπαν. «Είναι επικίνδυνοι και όλο προβλήματα δημιουργούν. Άλλωστε τα χωράφια δεν θέλουν γράμματα».

Μάζεψαν τους κατσαπλιάδες των γύρω χωριών και τους έδωσαν αξιώματα μαζί με τα κλειδιά και τα τεφτέρια.

Έστειλαν τελάληδες παντού αναζητώντας τους πιο καλούς κλέφτες, που δεν τους έπιανε το μάτι σου για τέτοιους, που έκοβες το δεξί σου χέρι πως είναι άνθρωποι άγιοι. Τους έκαναν κυβερνήτες, κουμανταδόρους και αρχιεισπράκτορες.

Έβγαλαν φιρμάνι πως όποιος διαμαρτυρηθεί θα έχει μπελάδες μεγάλους. Θα του πάρουν ακόμη και το σπίτι και θα τον στείλουν στο διπλανό χωριό για να ζήσει. Εκεί που δεν είχαν οι κάτοικοι ούτε σπίτι, ούτε χωράφι μα ούτε και όνομα. Μόνο έναν αριθμό είχε ο καθένας.

Έφεραν παιδιά αμούστακα από μέρη μακρινά, τους έδωσαν από ένα σιδερένιο σπαθί και τους διέταξαν να εξουσιάσουν. Πήραν τα παιδιά τα σπαθιά στα χέρια τους και χτυπούσαν τα άλλα παιδιά, τα παιδιά του χωριού που ζητούσαν να ανοίξει το σχολείο και να γυρίσουν πίσω οι δάσκαλοι.

Χτυπούσαν και τους γέρους που ζητούσαν λίγο από τον κόπο μιας ζωής.

Χτυπούσαν και τους χωρικούς που ήθελαν πίσω τον ιδρώτα τους.

Μέρες πολλές, ούτε που θυμάμαι πόσες, κράτησε το κακό. Γλυκό ψωμί, εκείνες τις μέρες , δεν έφαγαν οι χωρικοί, όταν υπήρχε κι αυτό.

Μέχρι που ένα πρωί ακούστηκε μια φωνή που τάραξε τις ψυχές και τα μυαλά των χωρικών και έκανε αυτούς με τα αξιώματα να τρέμουν.

«Φτάνει πια» είπε η φωνή. «Τα δρεπάνια στα χέρια και όλοι στην πλατεία. Ή αυτοί ή εμείς».

Σάστισαν οι χωρικοί, σάστισαν και οι κατσαπλιάδες και όλο το κλεφτολόι που είχε μαζευτεί στο χωριό και ζήτησαν από τα αμούστακα παιδιά με τα σπαθιά να χτυπήσουν στο ψαχνό.

Μα οι χωρικοί ήταν πολλοί. Δεν ήταν ούτε ένας ούτε δύο. Ήταν οι περισσότεροι. Κάποιοι έμειναν στις καλύβες τους, έκλεισαν πορτοπαράθυρα και περίμεναν να περάσει η μπόρα. Προσεύχονταν για να νικήσουν οι συγχωριανοί τους μα δεν βρήκαν το κουράγιο να βγουν έξω.

Σαν έφτασε το μεσημέρι, όλο το κλεφτολόι που ρήμαζε τόσες μέρες το χωριό, άρχισε να τρέχει για να προφτάσει να φύγει και να γλυτώσει από την οργή των χωρικών.

Οι περισσότεροι πήγαν στα διπλανά χωριά και κάποιοι άλλοι σε άγνωστα, για τους χωρικούς, μέρη.

Κάποιοι, πέταξαν τεφτέρια, σπαθιά, κλειδιά και ότι άλλο είχαν που να θυμίζει ποιοι ήταν και ανακατεύτηκαν με τους χωρικούς. Άρπαξαν ένα δρεπάνι στο χέρι και έκαναν πως έδιωχναν τους δυνάστες.

Είχαν κατά νου να αρχίσουν πάλι τις κλεψιές όταν τα χωράφια του χωριού θα γέμιζαν σοδειές, όταν το σχολείο θα λειτουργούσε ξανά και οι δάσκαλοι θα ήταν πάλι στις θέσεις τους.

Όμως άδικα περίμεναν και είχαν την ελπίδα.

Στη μνήμη των χωρικών χαράχτηκαν όλες οι μορφές των δυναστών, των κατσαπλιάδων, των κλεφτών και των αμούστακων παιδιών με τα σπαθιά. Όλοι οι χωρικοί, ήξεραν πλέον καλά, ποιος είναι με ποιον και κυρίως, την εποχή του κακού, ποιος ήταν με ποιον.

Κανένας χωρικός δεν τους έκανε παρέα. Μόνο στις επετείους της μεγάλης εξέγερσης τους άφηναν να πλησιάζουν και τους κερνούσαν, σε ένα απόμερο τραπέζι, ένα ποτήρι κρασί.

Σ.Σ.: Η παραπάνω ιστορία είναι φανταστική (?) και καμία σχέση δεν έχει (?) με σημερινά πρόσωπα και καταστάσεις. Μου την αφηγούνταν ο παππούς μου όταν ήμουνα μικρός.

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Aς Μιλήσουμε Επιτέλους